Rośliny leczniczeMorwa biała - jedwab i zdrowie

Morwa biała – jedwab i zdrowie

Nazwę łacińską Morus alba zawdzięcza białawej korze (łac. albus = biały), a nie – jak się powszechnie sądzi – kolorowi owoców. Pochodzi z Chin, przez Indie i Persję dotarła w XI w. do Włoch i Francji.

Pojawienie się morwy w Europie zawdzięczamy wykradzeniu tajemnicy wytwarzania jedwabiu, przez przekupionych przez cesarza Justyniana mnichów, którym udało się wywieźć z Chin kokony jedwabników, ukryte w bambusowych laskach. Pilnie strzeżona ponad 2 tysiące lat tajemnica produkcji jedwabiu, dawniej cenniejszego od złota, stała się znana na Bliskim Wschodzie i w Europie. Jedwab, wytwarzany przez udomowionego przez ludzi motyla jedwabnika morwowego Bombyx mori, poznano w Europie, a do jego produkcji konieczna była uprawa morwy.

Morus alba L.

z rodziny Moraceae to drzewo liściaste, osiągające wysokość do 15 m. Pędy morwy rosną szybko, osiągając 2-2,5 m przyrostu rocznie. Kształt liści jest zmienny, zwykle blaszki liściowe są sercowate i ząbkowane na krawędzi, długości 5-7,5 cm. Owoc morwy to owoc rzekomy, kształtem przypomina malinę, lecz jest walcowaty i wydłużony. Zmięśniałe działki okwiatu otaczają owoce właściwe – drobniutkie orzeszki. Owoce zwykle są białe, ale spotyka się też odmiany barwy czerwonej, czasem prawie czarnej. Gatunek ma zastosowanie nie tylko w produkcji jedwabiu, także w przemyśle spożywczym, farmaceutycznym, papierniczym i w lecznictwie. W Chinach znany od 5 tysięcy lat, nazywany Sang Shen. Od czasów starożytnych do dziś służy do karmienia jedwabników oraz jako źródło owoców spożywanych na surowo, przerabianych na dżemy, soki i wino. Korę, liście i owoce morwy w Chinach stosowano do leczenia gorączki, poprawy widzenia i funkcji wątroby oraz jako środek obniżający ciśnienie. Wyniki prowadzonych współcześnie badań wskazują na szerokie możliwości wykorzystania morwy białej w profilaktyce i w leczeniu wielu chorób. W tym celu stosowane są kora korzeni, liście i owoce morwy białej.

Liście 

Zawierają –oprócz białek, warunkujących użyteczność surowca w karmieniu jedwabników – kilka grup związków: flawonoidy (około 30 związków, głównie pochodnych kwercetyny, kemferolu i izoramnetyny, z dominującymi 3-(6-malonyloglukozydem) kwercetyny, rutyną i izokwecytryną oraz astragalinę, skopolinę, roseozyd, kuwanony, sangenony i skimninę; chalkony: morachalkony B i C; kwasy fenolowe m-kumarowy i p-kumarowy, ferulowy, galusowy, hydroksybenzoesowy, protokatechowy, syryngowy i wanilinowy; stilbeny: chalkomoracyna, moracyny, muberozydy A,B,F; polisacharydy.

Owoce 

Zawierają białka z 18 aminokwasami, z których 9 to aminokwasy egzogenne oraz; antocyjany – 20 związków pochodnych, głównie cyjanidyny, delfinidyny, pelargonidyny i petunidyny; flawonoidy: kwercetyna, kemferol i mirycetyna oraz ich pochodne glikozydowe, flawanole: katechina, epigalokatechina, procyjanidyny B1 i B2 i epikatechina; kwasy fenolowe: hydroksycynamonowy, chlorogenowy, ferulowy, p- i o-kumarowy, cynamonowy, kawowy oraz kwas galusowy, syryngowy, protokatechowy i wanilinowy; polisacharydy, melatoninę, alkaloidy, karotenoidy: odisolan.

Kora korzeni 

zawiera terpenoidy: kwas ursolowy, betulinowy i uavol; flawonoidy: kuanony, morusyna i sangenony; alkaloidy: 17 związków z dominującą deoksynojirimycyną; stilbeny: alabafuran, artoindonezian, mulberozydy, mulberrofurany; kumaryny.

Bogate zespoły związków czynnych surowców z morwy białej warunkują ich liczne właściwości lecznicze. Ostatnie 20-lecie to okres intensywnych badań, prowadzonych in vitro i in vivo oraz klinicznych, których wyniki wskazują na możliwości coraz szerszego wykorzystania tych surowców w terapii.

Właściwości antyoksydacyjne 

Duża zawartość polifenoli w liściach i owocach morwy białej warunkuje ich silne działanie antyoksydacyjne. Jest to ważne dla zdrowia, ponieważ wolne rodniki mają udział w patogenezie chorób nowotworowych, w powodowaniu apoptozy komórek i starzeniu się organizmu. Aktywność antyoksydacyjna dojrzałych owoców jest silniejsza niż witaminy C, a liście działają jeszcze silniej. W badaniach in vitro astragalina, kwercetyna i antocyjany, związki morwy białej o największej aktywności przeciwutleniającej, działały cytotoksycznie na komórki ludzkiej białaczki, raka wątroby szczurów i czerniaka myszy. Polisacharydy owoców morwy mają także właściwości antyoksydacyjne, szczególnie frakcje zawierające kwas galaktouronowy. Owoce morwy zmniejszały peroksydację lipidów, hamowały indukcję apoptozy i zmniejszały ilość wolnych rodników w komórkach trzustki. Chroniły także komórki HepG2 przed uszkodzeniem przez wolne rodniki.

Działanie przeciwnowotworowe 

Liście i kora korzeni morwy białej w badaniach in vitro okazały się obiecującym źródłem substancji o działaniu przeciwnowotworowym. Wyciągi z obu surowców oraz izolowane z nich związki działały cytotoksycznie, indukowały apoptozę, przyspieszając śmierć komórek różnych rodzajów raka i hamowały ich proliferację.

Związki izolowane z liści i kory korzeni morwy o działaniu przeciwnowotworowym, to głównie flawonoidy. Silne działanie cytotoksyczne wykazały także morachalkony B i C, hamując namnażanie komórek ludzkiego raka HCT, oraz morucyna indukująca apoptozę i zmniejszająca aktywność czynnika NF-k B w komórkach ludzkiego raka jelita grubego. Interesującym związkiem okazał się albanol A, izolowany z kory korzeni, indukujący apoptozę w komórkach białaczki ludzkiej.

Poza działaniem cytotoksycznym, w leczeniu chorób nowotworowych stosowane są środki o innych właściwościach. Hamowanie migracji komórek nowotworowych zapobiega rozprzestrzenianiu się choroby w organizmie, hamowanie angiogenezy zmniejsza rozrost guza. Okazało się, że antocyjany owoców morwy hamują migrację komórek A549 ludzkiego raka płuc, a odisolan, izolowany także z owoców, silnie hamuje powstawanie nowych naczyń.

Przeciw mikrobom 

Wyciągi z liści, owoców i kory korzeni hamują wzrost bakterii, grzybów i wirusów. Kuwanon G, izolowany z kory korzeni, działał przeciw patogenom jamy ustnej: Streptococcus mutans, Streptococcus saquis, Streptococcus sobrinus oraz Porphyromonas gingivalis. Izolowane z tego samego surowca muberrofuran G i albanol B – przeciw Staphyllococcus aureus. Wyciąg z łodyg hamował wzrost bakterii Porphyromonas gingivalisActinobacillus actinomycetes, powodujących paradontozę. Przeciw grzybom Candida albicansAspergillus niger działał wyciąg z liści. Izolowane z kory korzeni związki flawonoidowe i leachinon G blokowały wzrost wirusów Herpes simplex. Sok z owoców przeciwdziałał rozwojowi wirusów grypy.

Wpływ na mechanizmy odporności 

Związki czynne morwy białej stymulują działanie układu immunologicznego. Preparat z morwy znacznie przedłużał czas przeżycia myszy zakażonych śmiertelną dawką Salmonella typhimurum. Ten sam wyciąg u myszy zakażonych subletalną dawką bakterii aktywował makrofagi, monocyty i neutrofile oraz zwiększał fagocytozę. Frakcje polisacharydów owoców stymulowały fagocytozę i pobudzały makrofagi do zwiększenia produkcji tlenku azotu, czynnika TNF-ɑ i rodników tlenowych, wpływających na procesy odporności.

Bielsza cera 

W Azji wyciągi z liści, kory korzeni i owoców morwy są stosowane jako składniki preparatów kosmetycznych. Substancje izolowane z wyciągu etanolowego z liści, głównie o charakterze flawonoidów, hamują aktywność tyrozynazy, enzymu ważnego w syntezie melaniny, która warunkuje kolor skóry i włosów. Zwiększona produkcja melaniny może powodować różne problemy skórne, łącznie z keratozą i nadmierną pigmentacją.

Wśród izolowanych z wyciągu 12 flawonoidów najsilniej wpływała na aktywność tyrozynazy moracyna J, zmniejszając produkcję melaniny

Morwa i zapalenie 

W badaniach in vitro i in vivo stwierdzono, że związki czynne morwy hamują rozwój stanu zapalnego, zmniejszając aktywność czynników biorących udział w jego powstawaniu. Wyciąg wodny z liści zapobiegał odpowiedzi zapalnej w indukowanym zapaleniu stawów u szczurów przez zmniejszanie produkcji prozapalnie działających cytokin IL-1B, IL-6 i czynnika TNF-ɑ, zapobiegając degradacji chrząstki stawowej.

Frakcja octanu etylu wyciągu metanolowego z kory korzeni działała silnie przeciwzapalnie, a izolowane z tego wyciągu sanngenon B i D zmniejszały produkcję NO. Preparat złożony, zawierający jako istotny składnik wyciąg z kory Morus alba, skutecznie hamował rozwój stanu zapalnego u szczurów z zapaleniem stawów, indukowanym przez podanie kolagenu.

Dla diabetyków 

Cukrzyca jest chorobą metaboliczną, charakteryzującą się wysokim poziomem glukozy we krwi, poważnie zagrażającą zdrowiu i życiu pacjentów. Jest trzecią z chorób cywilizacyjnych, powodujących najwięcej zgonów na świecie. Stale wzrasta ilość przypadków cukrzycy i uważa się, że w roku 2025 na świecie będzie 300 milionów diabetyków. Konieczne jest poszukiwanie nowych, skutecznych i bezpiecznych leków.

W medycynie ludowej morwa od dawna stosowana była w leczeniu cukrzycy. Wyniki badań potwierdziły jej skuteczność. Kora korzeni, liście i owoce obniżały poziom glukozy, nie powodując poważniejszych działań niepożądanych. Warunkują to głównie flawonoidy, flawonole, alkaloidy z najsilniej działającymi 1-deoksynojiromycyną i fagominą oraz polisacharydy. Wpływają na różne mechanizmy, prowadząc do normalizacji poziomu glukozy w surowicy krwi oraz poprawiając funkcje organizmu, zaburzone przez cukrzycę.

Jednym z najważniejszych jest zmniejszanie poziomu glukozy, przez hamowanie aktywności ɑ- glukozydazy i innych sacharydaz. Obniża to stężenia tego cukru i zapobiega niebezpiecznemu zwiększaniu jego ilości po posiłkach. Istotne znaczenie ma też zwalnianie transportu i zwiększanie wychwytu glukozy oraz poprawa jej metabolizmu, obserwowane w badaniach na myszach.

Występowanie hiperglikemii jest powodowane przez nieprawidłowe wydzielanie insuliny i zmniejszanie skuteczności jej działania w wyniku insulinooporności. W badaniach in vitro stwierdzono zwiększanie wrażliwości na insulinę przez związki czynne morwy. W kolejnych pracach okazało się, że polisacharydy morwy zwiększają proliferację komórek wyspowych trzustki produkujących insulinę i hamują ich apoptozę. Istotne znaczenie w ochronie komórek Langerhansa mają czynniki hamujące rozwój stanu zapalnego, a ten przewlekle występuje u diabetyków. Blokowanie czynników prozapalnych w trzustce jest kolejnym mechanizmem zapobiegającym uszkodzeniu komórek wyspowych.

Frakcja polisacharydów owoców morwy zwiększała aktywność enzymów o działaniu antyoksydacyjnym, utrzymujących równowagę między wytwarzaniem wolnych rodników, a zdolnością ich wymiatania w wątrobie myszy z indukowaną cukrzycą. Podobnie działał wyciąg z owoców, zwiększając aktywność enzymów antyoksydacyjnych oraz zmniejszając poziom glukozy w osoczu, w wyniku hamowania aktywności ɑ-glukozydazy. Interesujące wyniki uzyskano, podając szczurom z indukowaną cukrzycą, karmionym wysoko cholesterolową karmą, frakcje polisacharydowe z owoców morwy. Po 7 tygodniach leczenia obserwowano znaczne zmniejszenie poziomu glukozy i zmniejszenie insulinooporności.

Wyniki badań klinicznych potwierdzają skuteczność morwy w zapobieganiu i leczeniu cukrzycy. 

Dwie prace, z udziałem pacjentów zdrowych i z cukrzycą typu II wyjaśniły, że stosowanie wyciągu z liści znacznie obniża poziom glukozy, po podaniu węglowodanów u pacjentów chorych i zdrowych, w stosunku do placebo. W drugiej z cytowanych prac obserwowano także obniżenie poziomu insuliny. Deoksynojirimycyna w badaniach z udziałem zdrowych ochotników zmniejszała poposiłkowy wzrost poziomu glukozy i insuliny.

W badaniach krzyżowych, z podwójnie ślepą próbą, brało udział 37 pacjentów z normalnym poziomem glukozy, którym trzy razy podano wyciąg z liści morwy, następnie 50 g maltodekstryny. 2 godziny po podaniu stwierdzono istotne, w stosunku do placebo, obniżenie poziomu glukozy i zmniejszenie wydzielania insuliny. W kolejnej pracy, wykonanej z udziałem 25 zdrowych pacjentów, dawka wyciągu z liści morwy, zawierająca 36 mg deoksynojirimycyny, spowodowała znaczne zwolnienie procesów trawienia i wchłaniania skrobi.

W walce z nadwagą 

Cukrzycy typu II często towarzyszy otyłość. Stwierdzono, że preparaty z morwy nie tylko obniżają poziom cukru we krwi, ale także pomagają w walce z otyłością.

Związki czynne morwy hamują aktywność enzymów trawiennych, zwalniając proces trawienia, przedłużają czas degradacji skrobi i oligosacharydów. Zmniejsza to wchłanianie glukozy i obniża ilość przyjmowanej z pokarmem energii. Kolejnym mechanizmem redukcji wagi przez związki morwy jest zmniejszanie ilości dojrzałych adipocytów, przez hamowanie proliferacji pre-adipocytów i ich przekształcania w adipocyty. Na różnicowanie mają wpływ liczne czynniki transkrypcji, ich modulacja zapobiega otyłości. Wyciągi z morwy zmniejszają aktywność czynników transkrypcji i enzymów działających prozapalnie. U otyłych myszy wyciągi z liści i owoców powodowały spadek wagi, obniżenie poziomu triglicerydów i peroksydacji lipidów. Powodowały też zmniejszenie rozmiarów adipocytów oraz zwiększenie liczby niedojrzałych ze zmianami troficznymi. W kolejnej pracy wyciąg z fermentowanych liści morwy, podawany otyłym myszom, zapobiegał kumulacji tłuszczu przez hamowanie lipogenezy i stymulację lipolizy. U myszy z nie-alkoholowym stłuszczeniem wątroby wyciąg z liści zapobiegał otyłości, zmniejszając lipogenezę i zwiększając lipolizę, przez wpływ na aktywność interleukiny-6 i czynnika martwicy nowotworów (TNF-ɑ), warunkujących nasilenie stresu oksydacyjnego. Kolejnym mechanizmem w zwalczaniu otyłości jest zmniejszanie apetytu i zwiększanie wydatkowania energii. W dotychczas wykonanych badaniach stwierdzono obniżenie apetytu przez związki morwy, w wyniku ich antagonistycznego działania na receptory hormonu regulującego stężenie melaniny -MCH i receptora kannabinoidów -CB1. Wyciąg etanolowy z liści morwy, u myszy z otyłością i w badaniach in vitro, działał antagonistycznie na receptory hormonu MCH i obniżał wagę zwierząt przez zmniejszenie apetytu. W kolejnej pracy stwierdzono antagonizm flawonoidów izolowanych z kory korzeni morwy, kuwanonu G i albaniny G, w stosunku do receptora kannabinoidów -CB1. Podawanie otyłym myszom wyciągu z kory korzeni jeden raz i przez 7 tygodni, spowodowało zmniejszenie ilości przyjmowanych dziennie porcji karmy i znaczny spadek wagi. Przy długotrwałym stosowaniu nawet o 20%.

Zwiększanie wydatkowania energii u otyłych pacjentów, po zastosowaniu preparatu z morwy, było wynikiem redukcji aktywności kinazy proteinowej i poziomu leptyny oraz wzrostu poziomu adiponektyny.

W zaburzeniach profilu lipidowego 

Zbyt wysoki poziom triglicerydów, cholesterolu i frakcji LDL lipoprotein cholesterolu oraz zbyt niski poziom frakcji HDL może wynikać z nieprawidłowej diety, towarzyszyć niektórym chorobom, może być powodowany czynnikami genetycznymi. Zawsze stanowi poważne zagrożenie zdrowia, bo może prowadzić do zawału serca, udaru, rozwoju miażdżycy naczyń i uszkodzenia trzustki. W wielu pracach dotyczących przeciwcukrzycowych właściwości związków morwy, obserwowano także korzystny wpływ na profil lipidowy.

W badaniach dwóch grup szczurów, pierwszej karmionej dietą wysokocholesterolową, drugiej wysokotłuszczową, stosowanie mulberozydu A obniżało poziom cholesterolu w pierwszej grupie i lipidów w drugiej. Sproszkowane owoce morwy, dodawane do karmy szczurów z hiperlipidemią, redukowały poziom triglicerydów, cholesterolu całkowitego i frakcji LDL oraz wskaźnik aterogenności. Próby wyjaśnienia mechanizmu tego działania wskazują, że związki morwy regulują biosyntezę lipidów i lipolizę, wpływając na ekspresję receptorów dla enzymów biorących udział w biosyntezie cholesterolu i lipidów.

W badaniach klinicznych potwierdzono skuteczność morwy w normalizacji profilu lipidowego. W Indiach stosowano sproszkowane liście morwy i glibenklamid u pacjentów z cukrzycą typu II. Liście morwy silniej niż glibenklamid obniżały poziom cholesterolu, triglicerydów, wolnych kwasów tłuszczowych, frakcji LDL, nadtlenków lipidów oraz zwiększały poziom frakcji HDL. U starszych pacjentów ze średnio nasiloną hiperlipidemią tabletki z liści, z oznaczoną zawartością deoksynojirimycyny, skutecznie obniżały poziom cholesterolu i zwiększały poziom frakcji HDL. Także owoce morwy zmniejszały u pacjentów poziom cholesterolu całkowitego i frakcji LDL, w porównaniu z grupą kontrolną

Przeciw miażdżycy 

Normalizacja profilu lipidowego zapobiega rozwojowi miażdżycy naczyń. Skuteczność owoców morwy w prewencji powstawania zmian miażdżycowych w naczyniach wykazano w badaniach na królikach. Zwierzęta karmiono wysokocholesterolową dietą z dodatkiem lub bez wodnego wyciągu z owoców morwy. W grupie przyjmującej wyciąg, poza obniżeniem poziomu lipidów, stwierdzono znaczne zmniejszenie zmian miażdżycowych w aorcie, w porównaniu z grupą kontrolną. Podobne wyniki cofania się zmian miażdżycowych w naczyniach uzyskano, stosując u szczurów z wysokim poziomem lipidów sproszkowane owoce morwy.

Ośrodkowy układ nerwowy 

W latach 2018-19 ukazały się dwie prace, świadczące o ochronnym wpływie związków morwy na mózg. Morusoflawon stosowany u szczurów, którym podano pentetrazol, przedłużał czas utajenia przed wystąpieniem drgawek i znacznie je łagodził. W kolejnej pracy izolowane z kory korzeni morwy mulberofuran C i G i izomulberofuran G zmniejszały produkcję wolnych rodników, regulowały poziom glutationu i wpływały ochronnie na tkanki mózgu. Według autorów pracy, te działania mogą być przydatne w leczeniu choroby Alzheimera.

W badaniach klinicznych wykonanych w Tajlandii (2014) z udziałem 60 starszych kobiet, podawanie wyciągu z liści morwy poprawiło wyraźnie pamięć i możliwości poznawcze pacjentek.

Morwa i krążenie 

W opublikowanych w roku 2018 pracach in vitro wyciąg z kory korzeni morwy powodował rozkurcz izolowanej aorty szczura oraz zmniejszał proliferację i migrację komórek mięśni gładkich naczyń. W badaniach na szczurach z nadciśnieniem tętniczym wyciąg z owoców morwy obniżał ciśnienie krwi, wpływając na kurczliwość naczyń. W badaniach klinicznych preparatu złożonego, zawierającego poza berberyną i czerwonym ryżem wyciąg z liści morwy, stwierdzono poprawę warunkowanego przez śródbłonek naczyń przepływu wieńcowego i profilu lipidowego.

Wyniki cytowanych prac nie świadczą jeszcze o możliwości leczenia chorób serca preparatami z morwy, ale wskazują na celowość dalszych badań w tym kierunku.

Dla biegaczy 

W badaniach klinicznych z placebo, z podwójnie ślepą próbą, preparat złożony, zawierający wyciąg z kory korzeni Morus alba, podawany zdrowym biegaczom uczestniczącym przez 8 tygodni w treningach zakończonych w 9 tygodniu biegiem na trasie pół-maratonu, zmniejszał stres oksydacyjny i znacznie zmniejszał bolesność mięśni po sportowym wysiłku.

Wspaniała przeszłość, interesująca przyszłość… 

Morwa biała służy ludziom od tysięcy lat, dostarczając surowców leczniczych, smacznych owoców i liści do produkcji jedwabiu. Jej właściwości warunkuje różnorodny zespół związków czynnych. Znane od dawna hamowanie rozwoju cukrzycy, normalizacja gospodarki lipidowej i przeciwdziałanie otyłości przez preparaty z Morus alba dotyczy chorób cywilizacyjnych, będących poważnym zagrożeniem dla współczesnej populacji, stanowiąc o znaczeniu tego gatunku dla zdrowia. Wykonano wiele badań, także klinicznych, wykazując skuteczność preparatów z morwy i brak poważniejszych działań ubocznych. Część z cytowanych badań klinicznych nie odpowiada współczesnym standardom, jednak wyniki wskazują na dobre efekty lecznicze, potwierdzając słuszność tradycyjnego stosowania morwy i konieczność dalszych badań.

Okazało się, że poza znanymi z doświadczeń medycyny naturalnej zastosowaniami, związki morwy mogą mieć znaczenie w leczeniu innych chorób. Stwierdzenie działań immunomodulującego, przeciwzapalnego, przeciwnowotworowego, wybielającego skórę, poprawiającego funkcje układu krążenia i chroniącego tkankę mózgową, obserwowanych w nielicznych jak dotąd pracach, wskazują nowe kierunki badań. Być może Morus alba stanie się źródłem nie tylko cennych suplementów diety, wspomagających terapię cywilizacyjnych plag naszych czasów, ale i ważnych leków. I dalej, dzięki liściom morwy białej, będziemy podziwiać jedwab.

Piśmiennictwo: Chan E.W., Lye P., Wong S-K. Phytochemistry, pharmacology, and clinical trials of Morus alba. Chinese J. of Natural Medicines 14(1)/2016, 17-30; Chag B., Koo B., Oh J., Kim S. Activation of makrophage mediated host defense against Salmonella typhimurium by Morus alba L. Food Nutr. Res. 21/2018, 62; Chen Z., Du X., Zhang Z., Li Y. Comparative study of chemical composition and active components against ɑ-glucosidase of various medicinal parts of Morus alba L. Biomed. Chromatogr. 11(32)/2018, 4328; Esposito R., Sorrentino R., Avvedimento M., Rozza F., Esposito G., Galderisi M., Trimarco V. Different age-independent effects of nutraceutical combinations on endothelium-mediated coronary frow reserve. Immun. Ageing. 15(30)/2018; Grześkowiak J., Bochyńska M. Związki biologicznie aktywne morwy białej (Morus alba L.). Postępy Fitoterapii 1/2017, 31-35; He X., Fang J., Ruan Y., Sun Y., Wu N., Zhao Z., Chang Y., Guo H., Huang L. Structures, bioactivites an(d future prospective of polysaccharides from Morus alba white mulberry). A review. Food Chemistry 245/2018, 899-910; Jeong J., Kim J., Choi E., Ahn K., Kim G., Lee K., Kim S., Hong S., Park C., Cha H., Choi Y. Mori folium water extract alleviates articular cartilage damages and inflamatory responses in monosodium iodoacetate-induced osteoarthritis rats. Mol. Med. Rep. 4(6)/2017, 3848; Jiao Y., Wang X., Jiang X., Kong F., Yan C. Antidiabetic effects of Morus alba fruit polysaccharides on hight-fat diet- and streptozotocin- induced type 2 diabetes in rats. J. Ethnopharmcol. 199/2017, 119-27; Józefczuk J., Malikowska K., Nowak J., Bajerska J., Lisowska A. Walkowiak J. Mulberry leaf extract decrases digestion and absorption of satrch in healthy subjects randomized, placebo controlled, crossover study. Adv. Med. Sci. 2(62)/2017, 302-306; Kim H., Chung M. Antiviral activites of mulberry (Morus alba) juice and seed against infuenza viruses. Evid. Based Complement Alternat. Med. 2018, 260658; Lee M.R., Kim J., Choi J., Park J., Kim K., Song H., Hwang D. Anti-obesity effects in high-fat-diet-induced obese C57BL/6 mice: Study of a novel extract from mulberry (Morus alba) leaves fermented with Cordyceps militaris. Exp. Ther. Med. 3(17)/2019, 2185-93; Li H.X., Pak J., Dong Su X., Kim K.T., Kang J., Yang S.Y. Identyfication of anti-melanogenesis constituents from Morus alba L. leaves. Molecules. 23/2018, 2559; Liu Z., Yang Y., Dong W., Shen Z., Xiao Z., Liu Y. Investigation on the ezymatic profile of mulberry alkaloids by ezymatic study and molecular docking. Molecules. 24/2019, 1776; Lown M., Fuller R., Stuart B., Byme C., Lewith G. Mulberry -extract improves glucose tolerance and decreases insulin concentrations in normoglycaemic adults: Results of randomised double-blind placebo-controlled study. PLoS One. 2(12)/2017, e0172239; Metwally F., Rashad H., Mahmoud A. Morus alba L. diminishhes visceral adiposity, insulin resistance, behavioral alterations via regulation of gene expresion of leptin, reistin and adiponectin in rats fed a highcholesterol diet. Physiol. Behav. ,201/2019, 1-11; Mohaddese M. Morus alba (mulberry), a natural potent compound in management of obesity. Pharm. Research 146/2019, 10434; Muszyński J. Farmakognozja. PZWL, Wwa 1957; Panty N., Paudel K., Gong D., Oak M. Vascular protection by ethanol extract of Morus alba root bark: Endothelium-dependent relaxation of rat aorta and decrease of smooth muscle cel mogration and proliferation. Evid. Based Complement Altern. Med. 2018/7905763; Park S., Shin K., Yoou S., Eun S., Lee H., Chae H., Choi B. Effects of ethanolic extract of mulberry fruit on blood pressure and vascular remodeling in spontaneus hypertensive rats. Clin. Exp. Hypertens. 3(41)/2019, 280- 86; Peng Ch., Chung D., Huang C., Wang C. Mulberry leaf extracts prevent obesity-induced NAFLD with regulateng adipocytokines, inflammatio and oxidative stress. J. Food Drug Anal. 2(26)/2018, 778-87; Wang B., Gupta G., Mishra A., Chinnaboina G.K. Pharmacological evaluation of novel flavone from Morus alba in pentylenetetrazole -induced kindling and oxydative stress. J. Environ. Pathol. Toxicol Oncol. 1(37)/2018, 43-52; Wang D., Li H., Li B., Zhang X., Jiao L., Wu W. Systematic fractionation and immunoenhancement of water-soluble polysaccharides isolated from fruit of Morus alba. Int. Biol. Macromol. 116/2018, 1056-63; Wu Y.X., Kwon T.H., Tan C., Son K., Kim T. Anti-inflamatory effects of mulberry (Morus alba L.) root bark and its active comounds. Nat. Prod. Res. 23/2018, 1-4; Xia C., Tang G., Xu Y., Huang Z., Yin S. Mulberry Diels- Alder -type adducts from Morus alba as multi-target agents for Alzheimer’s disease. Phytochemistry. 157/2019, 82-91; Xirui H., Fang J., Sun Y., Wu N., Zhao Z., Ning N., Guo H., Huang L. Structures, bioactivites and future prospective of polysaccharides from Morus alba (white mulberry). A review. Food Chemistry. 245/2018, 899-910; Yiemwattana I., Chaisomboon N., Jamdee K. Antibacterial and anti -inflamatory potential of Morus alba stem extract. Open. Dent. J. 12/2018, 265-74; Yimam M., Talbott S., Brownell L., Jia Q. AmLexin, a standarized blend of Acacia catechu and Morus alba, shows benefits to delayed onset muscle soreness in healthy runners. J. Exerc. Nutrition Bichem. 4(22)/2018, 20-31; Yimam M., Wright L., Hong M., Brownell L., Jia Q. UP1306: A composition containing standarized extracts of Acacia catechu and Morus alba for arthritis menagement. Nutrients. 2(11)/2019; Yimam M., Jiao P., Hong M., Brownell L., Lee Y., Kim M.R., Jia Q. Morus alba, a medicinal plant for apetite supresion and weight loss. J. Med. Food. 7(22)/2019, 741- 51; Yuan Q., Zhao L. The Mulberry (Morus alba L.) Fruit- a review of characteristic components and health benefis. Agricult. and Food Chemistry 65/2017, 10383-394; Zhang F.M., Ma Z.M., Luo X., Li X. Effects of mulberry fruit (Morus alba L.) consumption on health outcomes: A mini review. Antioxidants. 7(69)?2018, antiox7050069.

Autor

  • dr n. farm. Jadwiga Nartowska

    Dr n. farm. Jadwiga Nartowska wieloletni adiunkt w Katedrze Farmakognozji i Molekularnych Podstaw Fitoterapii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Była członkini Polskiego Towarzystwa Immunologii Doświadczalnej i Klinicznej, Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj

Polecane

Najnowsze

Więcej