Berggarten należy do kompleksu ogrodów Herrenhäuser Gärten w Hanowerze, dawnej siedzibie władców Dolnej Saksonii. Powstał w 1666 r. jako ogród „kuchenny” (Küchengarten), dostarczając głównie warzyw i owoców na królewski stół. Dzięki księżnej Zofii Palatyńskiej (*1630 †1714) – córce Fryderyka V, elektora Palatynu i małżonce Ernesta Augusta, władcy Hannoweru – Berggarten został wzbogacony o kolekcję roślin tropikalnych, a w roku 1686 zbudowano na jego terenie pierwsze szklarnie.
Ogród od samego początku pełnił nie tylko funkcje estetyczne. Używany był również jako pole doświadczalne dla hodowli roślin tropikalnych, niewystępujących naturalnie na terenie Dolnej Saksonii. Eksperymentowano w nim z takimi roślinami jak ryż, tytoń lub morwa, której plantacja przyczyniła się do hodowli jedwabników. W roku 1750 Berggarten uzyskał status ogrodu botanicznego, a uprawę warzyw i owoców przeniesiono do pobliskiego Linden (obecnie dzielnicy Hanoweru).
W 2. połowie XIX w. kolekcja tropikalna ogrodu powiększyła się o palmy i specjalnie dla nich zbudowaną palmiarnię, zaprojektowaną przez architekta Georga Ludwiga Friedricha Lavesa. Do roku 1849 palmiarnia posiadała najbogatszą kolekcję palm w Europie. Niestety, w roku 1950 uległa całkowitemu wyburzeniu, po dotkliwych szkodach wojennych. Została odbudowana w roku 2000 i powiększona o kolekcję innych roślin tropikalnych, m.in. storczyków. Berggarten słynie nie tylko z roślin tropikalnych, także z bylin, roślin rabatowych, ozdobnych drzew i krzewów. Ze względu na różne siedliska oraz funkcje roślin występujących w ogrodzie, został on podzielony na kilka części.
Reprezentacyjna
geometryczna część ozdobna została stworzona wokół biblioteki. Głównym elementem jest centralnie położony zegar słoneczny, zaprojektowany przez J.W. Rowleya i wskazujący czas z dokładnością do pół minuty. Część ta pełni również funkcje wypoczynkowe. Latem odbywają się tu liczne koncerty i wystawy, a roślinność sezonowa na klombach wymieniana jest dwa razy w roku.
Ogród preriowy
gromadzi roślinność prerii Ameryki Północnej – 900 gatunków roślin, wśród nich takie rarytasy jak dąb błotny, trojeść oraz liczne gatunki traw, wszystko na powierzchni około pół hektara. Aby urozmaicić monotonną, trawiastą roślinność prerii, ogrodnicy Berggarten wprowadzili wiele bylin doskonale komponujących się, a zarazem kontrastujących z trawami. Ich zaletą jest również to, że kwitną późnym latem i jesienią, kiedy większość kwiatów letnich zdąży przekwitnąć.
Ogród bylinowy
jest najstarszym tego typu założeniem w Europie, liczy już ponad 70 lat. Na powierzchni 20 arów zwiedzający mogą zagłębić się w świat bylin. Oprócz wszechobecnie panujących w tej części roślin zielnych, znajduje się tu wiele gatunków drzew i krzewów, wśród nich ponaddwustuletnia magnolia drzewiasta. Brzegi strumienia i stawów oraz tereny bagienne, występujące w ogrodzie bylinowym, również porośnięte są bujną roślinnością, charakterystyczną dla tych siedlisk, dodatkowo stanowią schronienie wielu gatunków ptaków, płazów i gadów.
Ogród skalny
został założony w roku 1961. Są tu gatunki roślinności górskiej, nie tylko z Europy. Ta część Berggarten harmonijnie łączy się z pozostałymi nasadzeniami, zachowując jednak górski charakter w postaci półek skalnych oraz wąskich, kamienistych ścieżek.
Ogród wrzosowiskowy
powstał w roku 1834, jego główną atrakcją są różnokolorowe wrzosy i wrzośce, kwitnące wczesną wiosną i jesienią. W tej części można podziwiać również różaneczniki, magnolie, a także takie perełki jak stupięćdziesięcioletni cypryśnik błotny i miłorząb japoński.
Rabaty tematyczne
W Berggarten można się również zapoznać z wieloma gatunkami i odmianami zielnych, wieloletnich roślin ozdobnych. Od kwietnia do czerwca można podziwiać różne gatunki kosaćców różniących się wysokością, kolorem kwiatów i terminem kwitnienia. Ogród ma obecnie około 200 gatunków tej rośliny. Poza kosaćcami w pełni lata można cieszyć oczy licznymi gatunkami i odmianami paciorecznika czy fuksji sadzonej w donicach i prowadzonej w formie piennej lub przewieszającej się.
Oranżeria
jest całoroczną atrakcją Berggarten. Posiada m.in. największą w Europie kolekcję storczyków tropikalnych, około tysiąc gatunków! Dużą grupę storczyków stanowią epifity, rosnące w warunkach naturalnych na innych roślinach, dlatego w oranżerii stworzono im warunki najbardziej zbliżone do naturalnych, sadząc je na pniach innych roślin. Dodatkowym elementem estetyki jest oświetlenie, dzięki któremu storczyki wyglądają wieczorem szczególnie imponująco. Oprócz storczyków w oranżerii można spotkać inne rośliny występujące w strefie tropikalnej – liczne ananasowate, do których należy m.in. ananas jadalny, bromelie i guzmanie, także hibiskusy i drzewo kauczukowe. Guzmanie stanowią wielką atrakcję, dzięki specyficznemu ułożeniu liści tworzących lejek, w którym zbiera się woda, dostarczając roślinie wody i składników mineralnych.
Ciekawą ekspozycję stanowi roślinność Wysp Kanaryjskich, np. dracena smokowiec czy strelicja królewska o niezwykle barwnych kwiatach w kontrastowych kolorach. Wielbiciele kaktusów i innych sukulentów będą mogli cieszyć oczy ponad 2 tysiącami egzemplarzy. Można tu spotkać pałczaki Cereus peruvianus i opuncje pochodzące z Meksyku i Ameryki Południowej, charakterystyczne dla terenów pustynnych, wiele gatunków aloesów, wartościowych ze względu na walory ozdobne oraz sok posiadający właściwości antyseptyczne, łagodzące i nawilżające.
Przedstawione tu krótko części ogrodu botanicznego Bergarten w Hanowerze są najbardziej interesujące ze względu na bogactwo gatunków oraz ich ekspozycję, co jest zasługą pracowników ogrodu. Jednak wszystkie części ogrodu, również tu niewymienione, warte są obejrzenia.